Woordje van de nieuwe voorzitter:

Als kersverse voorzitter heb ik al een paar keren kunnen vaststellen dat het bijwonen van de gemeenteraad één van de minder inspirerende kantjes van politieke activiteit kan zijn, maar goed, het is dé plaats waar we het bestuur ter verantwoording kunnen roepen en dus kunnen we alleen maar proberen die rol zo goed mogelijk te vervullen.

Gelukkig zijn er nog de nabesprekingen, meestal aan de toog. Het is namelijk dikwijls op die momenten dat er veel ...aan politieke discussie gedaan wordt, tot spijt van wie het benijdt. Het is op zo’n moment dat ik vorige week kennis maakte met de voorzitter van de gemeenteraad, een joviale kerel overigens. Hij was nieuwsgierig naar mijn achtergrond en vroeg hoe ik het vond om in As te wonen. Ik antwoordde hem dat ik As een aangename plek vond om te leven en het was duidelijk dat dit antwoord hem enigszins verraste en trots maakte. Ik vermoed dat mijn aanwezige partijvrienden liever een meer afwijzende reactie hadden gehoord, maar als men mij naar mijn mening vraagt dan geef ik die ook.

Het is namelijk zo dat de levenskwaliteit in As helemaal niet een gevolg is van de kwaliteit van het huidige bestuur. Dingen die voor mij veel waarde hebben, zoals een rustige, landelijke omgeving met veel natuur, de afwezigheid van structurele files, een dorps karakter waar mensen mekaar in het voorbijgaan goeiedag toewensen en de bakker, buren, postbode en krantenman je bij je voornaam kennen, dat zijn dingen die niet door een bestuur worden gecreëerd.

Wat een bestuur daarentegen wel kan – moet – doen is die levenskwaliteit voor zijn bewoners koesteren, doorheen alle besluiten en bestuursactiviteiten. Of het nu gaat om infrastructuur, patrimonium, gemeenschapszorg, milieuzorg, economisch of toeristisch beleid, om maar een paar domeinen te noemen: elke beslissing, elk initiatief en vooral, elk “niets doen” heeft een directe of indirecte impact op die levenskwaliteit.

Als ik dus brutaal eerlijk had geweest dan had ik mijn antwoord moeten vervolledigen met “en dit ondanks het huidige bestuur”. Ik had er ook de voorbeelden kunnen bij citeren die we regelmatig via de verschillende media aantonen (dingen als centrumvernieuwing, Kolenspoor, de staat van ons cultuurhistorisch patrimonium, de verkoop van de pastorie, enz.) Maar het was een eerste, informele ontmoeting en het zou ongepast zijn om bij zo’n gelegenheid de vinger op de wonde te leggen. Dat doen we liever op de plaats waar dat thuishoort: de gemeenteraad.

Tot binnenkort,

Hugo